Kıl Keçisi

Kara Keçi yada Adi Keçi de denir.En yoğun Akdeniz.Ege,Güneydoğu Anadolunun dağlık ve tepelik bölgelerinde,daha az olarak Trakya ve Karadenizde ve Doğu Anadolunun dağlık bölgelerinde yetiştirilmektedir.

Dağlık ve tepelik bölgelerde yetiştirilen kıl keçileri beslenmelerini çalılık ve makiliklerdeki yapraklar ve bunlar arasındaki otlardan sağlarlar.Kıyı bölgelerinde otlama bütün bir yıl sürer.Bu bölgelerdeki kıl keçisi sürülerinin büyük çoğunluğu yaz ayları için daha iyi beslenme imkanlarının bulunduğu yaylalara götürülürler.Kış aylarında ise vejetasyonun daha iyi olduğu kıyı bölgelerinde otlatılırlar.
Orta Anadolu düzlüklerinde ise keçiler genellikle koyunlarla birlikte karışık sürüler içinde beslenirler.

Renk genele siyahtır.Bununla beraber gri,beyaz ,alaca olanlarada rastlanır. Teke ve keçiler genelde boynuzludur. Kulaklar genelde büyük ve sarkıktır.

Vücüdü örten kıllar kaba ve düzdür.

Et ve süt bakımından kombine verimli hayvanlardır.

Bir laktasyon boyunca keçi başına elde edilen süt verimi iyi besleme ve otlama şartlarında 100-120 kg olabilmektedir.

Kıl keçisinin gömleği büyük ölçüde kaba elyaftan oluşur.gömleğin dip kısmında az miktarda ince ve yumuşak elyaf bulunur,Bu elyaf kaşmire benzer özelliktedir.bu elyaftan tarama yolu ile keçi başına 40-50 gr elde edilebilir.